Gry video nie znają granic. Dlatego nawet jeśli jesteś polskim twórcą gier czy ich producentem, to raczej prędzej niż później będziesz zawierał umowy pod obcym prawem. A czy wiesz, co to oznacza, że umowa zawarta jest pod obcym prawem? I czy ma to praktyczne znaczenie w przypadku umów zawieranych na rynku gier video?

Prawo obce a gry komputerowe

Jest oczywistym, że przepisy w poszczególnych krajach różnią się od siebie. Jest to wyraźnie widoczne przy obrocie prawami autorskimi, który jest kluczowy dla każdej umowy dotyczącej gier komputerowych. Rządzi się on innymi prawami w państwach prawa kontynentalnego (np. Polska czy Niemcy), a innymi w krajach common law. Ten ostatni system obowiązuje m.in. w Stanach Zjednoczonych.

A że zawieranie umów na prawach stanów amerykańskich jest chlebem powszednim wielu polskich producentów gier, którzy wychodzą na rynek globalny, to warto mieć na uwadze duże różnice między polskim i amerykańskim modelem regulacji praw autorskich (i nie tylko).

Największą różnicą, o której warto pamiętać przy zawieraniu umów z kontrahentami preferującymi prawo stanów amerykańskich jest tzw. work-for-hire.

Co to znaczy?

W uproszczeniu można powiedzieć, że work-for-hire to utwór wykonany na zlecenie, do którego wszelkie prawa autorskie – zarówno majątkowe, jak i osobiste – należeć będą, już od chwili stworzenia utworu, do osoby, która zleciła wykonanie utworu, a nie do jego twórcy. Więcej o tym przeczytasz w naszym kolejnym wpisie.

Oczywiście, to nie jedyna różnica wynikająca z wyboru amerykańskiego prawa. Różnice mogą dotyczyć wszystkiego: ważności zobowiązań, obowiązków podatkowych, odpowiedzialności za materiały reklamowe. Lista nie ma końca, ale więcej o tym przeczytasz w naszym innym, obszernym wpisie.

Wybór prawa obcego w umowie

Jeśli sięgniesz do jakiejkolwiek umowy, której zawarcie zaproponował Ci klient zza granicy, to najprawdopodobniej w jej końcowych postanowieniach znajdziesz zapisy podobne do tych:

„Matters not covered in this Agreement shall be governed by German law.”

“This Agreement will be governed by and construed in accordance with the laws of the State of New York applicable to contracts made and to be performed within the State of New York.”

“This Agreement is governed by and must be construed in accordance with Croatian law.”

Są to przykładowe klauzule umowne z wyborem prawa właściwego, które wskazują, przepisy którego państwa (albo nawet stanu) będą właściwe do oceny postanowień zawieranej umowy.

Gdy mowa tu o ocenie, mamy na myśli ocenę czy postanowienia umowne nie są sprzeczne z obowiązującymi przepisami. Ponieważ w przypadku kontrahentów pochodzących z różnych krajów w grę wchodzi stosowanie różnych przepisów, praktycznym rozwiązaniem jest umówienie się już przy podpisywaniu umowy, który system prawny strony uznają za właściwy i któremu poddają swoją relację umowną.

Czy warto godzić się na obce prawo?

Zwykle jest tak, że to podmiot silniejszy narzuca kontrahentowi „swoje” prawo. Zwykle jest to więc klauzula, której zmianę trudno jest renegocjować słabszym graczom.

Z wyborem obcego prawa wiąże się też spore ryzyko. Ten komu prawo obce zostało „narzucone” będzie musiał zmierzyć się z nieznajomością przepisów oraz prawdopodobnie stanie przed koniecznością zatrudniania prawników specjalizujących się w obcym prawie.

Pamiętajmy też, że wraz z wyborem obcego prawa często idzie też wybór obcej jurysdykcji – czyli wybór sądów z innego państwa, które będą rozstrzygać konkretne spory dotyczące zawieranej umowy.

Wszystko to może generować duże dodatkowe koszty. Tym bardziej więc warto zadbać, aby umowy podpisywane na prawie obcym zabezpieczały nasze interesy w odpowiedni sposób, tzn. z uwzględnieniem przepisów prawa „pod którym są zawierane”.