Jeśli chcesz umieścić w swojej grze elementy odpowiadające rzeczywistości, szczególnie współczesnej, najpewniej potrzebne będzie skorzystanie z prawdziwych oznaczeń cudzych produktów lub marek. Czy to samochodów, czy napojów, czy odzieży.

Powstaje wtedy pytanie, jak wkomponować te elementy do gry w autentyczny – a przy tym legalny – sposób?

Wykorzystanie cudzych marek – licencja od uprawnionego

Jeśli bohater Twojej produkcji ma pić piwo Budweiser (markę chronioną znakiem towarowym), a nie jakiekolwiek inne na jego wzór (tak jak jego parodia, Pißwasser Pils w GTA), to nie ma mowy o bezpiecznym wykorzystaniu tego brandu w grze bez porozumienia z właścicielem znaku towarowego (w tym przypadku spółki Anheuser-Busch, LLC).

Do usankcjonowania takiego porozumienia służy właśnie umowa licencji. Licencje bywają kosztowne, ale mogą mieć sens.

Pod warunkiem jednak, że spełnionych jest kilka warunków.

Po pierwsze – odpowiedni budżet projektu

Koszty licencjonowania znanych marek to duże wydatki, które powinny mieć odpowiednie uzasadnienie w tym, na ile uatrakcyjniają Twoją grę. Mówimy przede wszystkim o opłatach licencyjnych, ale dochodzą też koszty marketingowe i chociażby obsługa prawna takiej umowy.

Jeśli masz do czynienia z licencjodawcą międzynarodowym, koszty będą tym większe, bo szersze będzie terytorium używania znaku towarowego.

Negocjując licencjonowanie cudzych znaków towarowych musisz zwrócić szczególną uwagę na zakres i sposób używania znaku. Zwykle jest tak, że im większa ekspozycja oraz możliwości jego modyfikacji – np. używanie go w różnych odmianach, brzmieniach, kolorystyce, na różnych poziomach rozgrywki, w materiałach reklamowych, itd. – tym wyższe koszty, w tym wynagrodzenie na rzecz licencjodawcy.

Po drugie – okres używania obcego oznaczenia

Istotny z punktu widzenia takiej umowy jest także czas, a dokładniej okres, w którym chcesz korzystać z uprawnień do używania cudzego oznaczenia. W polskim prawie „domyślny” okres, na który udzielana jest licencja wynosi pięć lat.

Najlepiej jednak wprost uregulować tę kwestię w umowie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat tego, na jaki czas najlepiej jest zawrzeć umowę licencyjną na grę, zapraszamy do przeczytania innego naszego artykułu.

Tworzenie własnego contentu – fikcyjne marki

Drugą, bezkosztową (w porównaniu do opłat licencyjnych) opcją umieszczenia znaków towarowych w grach, jest ich samodzielne stworzenie.

Fikcyjne znaki towarowe to duża część biznesu gamedev, a tytuły takie jak GTA czy Cyberpunk 2077 obfitują w tego typu oznaczenia czy „easter eggi”. 

Jak zatem „rozpodobniać” elementy rzeczywistości i wprowadzać je do gry? 

Skoro w znacznej mierze fun polega na tym, aby budziły one pewne skojarzenia, ale jednocześnie nie narażały na problemy.

Oczywiście nie ma jednej odpowiedzi. Od strony prawnej możemy jednak podpowiedzieć, że przede wszystkim trzeba uważać na cienką granicę, jaka dzieli (legalną) inspiracji od (nielegalnego) plagiatu lub opracowania.

Nie ma konkretnie określonej granicy, po przekroczeniu której inspiracja staje się plagiatem. Trzeba to każdorazowo oceniać – najlepiej z pomocą specjalistów, w tym prawników zajmujących się tzw. IP clearance (mówiąc najprościej to ocena ryzyka skopiowania cudzej twórczości).

To ważne o tyle, że elementy świata przedstawionego w grze mogą być przedmiotem zarówno prawa autorskiego (czyli utworem) ale też zastrzeżonym znakiem towarowym, wzorem przemysłowym, wzorem użytkowym, itd. Własność intelektualna przejawia się w wielu aspektach. I każdy z nich musi być odpowiednio zaopiekowany, też prawnie.

Szukaj pomocy doświadczonych specjalistów, jeśli tylko masz wątpliwości czy jakieś elementy Twojej gry nie stanowią zbyt dużego ryzyka dla sukcesu i bezpieczeństwa całego projektu, podobnie, gdy potrzebujesz wsparcia w negocjacjach umowy licencyjnej. Lepiej działać prewencyjnie niż później tracić czas i pieniądze na spory i odszkodowania.